Ik voelde mij anders en eenzaam en niet begrepe
Bij de paarden voelde ik mij thuis, een plek waar ik volledig mezelf kon zijn zonder beoordeling. Hun pure reacties weerkaatsten mijn emoties.
Mensen zeiden vaak tegen mij dat ik een dromer was, met een rijke verbeelding. Maar wat als dat nu net mijn ware essentie was? Gelukkig werd dat ook gewaardeerd thuis. Waarom zou er iets mis zijn met een levendige verbeelding?
Het dromen en fantaseren was en is nog steeds mijn manier om mijn gevoelens te uiten. Het heeft mij door zowel mooie als moeilijke momenten geleid en mij de kracht gegeven om alles aan te kunnen. Misschien zit er wel veel waarheid in mijn fantasieën, iets wat ik nu begrijp maar vroeger nog niet kon vatten.
Als kind kon ik mij gelukkig terugtrekken op mijn slaapkamer, een voorrecht dat we thuis hadden. Maar soms had ik juist behoefte aan de opwinding die ik vond bij de paarden om op die manier de rust te vinden in mijzelf.
Ik ben altijd snel verveeld geweest en daarom voortdurend op zoek naar prikkels. Verschillende soorten hspers
Ik heb altijd geloofd dat het leven draait om balans. Voor mij betekent dat niet alleen rust en stilte, maar ook het bruisen van gezelschap en verbondenheid. Ik ben iemand die energie put uit het samenzijn met anderen, maar tegelijkertijd koester ik mijn momenten van stilte en reflectie.
Het is cruciaal, zowel voor kinderen als volwassenen, om te leren omgaan met onze emoties. Het besef of een gevoel van onszelf is of van een ander, is essentieel voor het cultiveren van innerlijke rust en zelfliefde. Door bewust te worden van onze eigen emoties leren we te leven in het moment, wat leidt tot een dieper gevoel van vrede en acceptatie.
Ik ben altijd dankbaar geweest dat ik ben opgegroeid in een omgeving waar mijn innerlijke kind werd gekoesterd. Het omarmen van ons innerlijke kind is van onschatbare waarde, zelfs als we ouder worden. Het is nooit te laat om aan onszelf te werken en de triggers uit ons verleden onder ogen te zien.
Helaas zie ik dat veel mensen de connectie met zichzelf verliezen, omdat ze zijn gaan geloven in een bepaald zelfbeeld dat anderen van hen verwachten. Dit kan leiden tot een verlies van identiteit en diverse fysieke en mentale klachten, zoals angst, burn-out en depressie.
Soms reageren kinderen heftig op situaties, en het is belangrijk dat we ons afvragen waar dit vandaan komt. Zijn ze misschien getriggerd door iets wat is gezegd, weten ze niet hoe ze met hun emoties moeten omgaan, of willen ze simpelweg dicht bij zichzelf blijven?
Onze reactie op deze momenten is cruciaal. Kinderen zijn nog zo puur en laten hun ware reactie zien. Het is aan ons om te begrijpen wat er achter deze reactie schuilgaat, in plaats van aan te nemen dat we weten hoe ze zich voelen.
Kinderen denken vaak dat volwassenen altijd gelijk hebben, waardoor ze leren om niet naar zichzelf te luisteren. Het is van belang dat we ze aanmoedigen om hun eigen gevoelens te erkennen en te uiten, zonder onze eigen emoties aan hen op te leggen.
Het is niet alleen belangrijk voor kinderen, maar ook voor ons als volwassenen om ruimte te geven aan al onze emoties. Dit helpt ons te groeien en zelfvertrouwen op te bouwen. Vertrouwen op onze innerlijke stem en luisteren naar onze gevoelens is een krachtig middel om ons leven in balans te houden.
Liefs Jessica
Reactie plaatsen
Reacties