Wat is het toch een wonderlijke reis, dat hele liefdesgedoe.

Het gebeurt me regelmatig, ik loop naar boven met een plan, iets pakken, iets opruimen, iets afmaken, maar ergens onderweg raak ik afgeleid, ik zie iets wat óók nog moet, herinner me iets van drie weken geleden, en voor ik het weet sta ik beneden, met een theedoek in mijn hand, de koelkast open, en geen idee meer wat ik aan het doen was.

Er zijn van die dagen waarop je wakker wordt met een hoofd vol mist en een lijf dat zich het liefst terugtrekt onder drie lagen dekens terwijl de wereld om je heen net iets te fel te snel en te luid lijkt te zijn. Dagen waarop elk geluid binnenkomt als een druppel op een veel te volle emmer en waarop zelfs het vriendelijke gebaar van iemand die iets voor je wil doen te veel kan zijn.

Wanneer de 1 verschijnt in de maanden – zoals van oktober tot en met januari – komen we vaak onszelf tegen. Deze periode brengt innerlijke reflectie en confrontaties met zich mee, wat onrust en conflicten kan veroorzaken. Maar deze tijd van het jaar heeft een diepe betekenis en biedt ons juist een kans om naar binnen te keren.

Soms komen er momenten in het leven dat je je verloren of verdrietig voelt. Misschien overvalt je een zwaar gevoel, alsof je hart verlangt naar een knuffel—een teken van liefde en troost van iemand die dicht bij je staat. Je denkt aan die ene vriend of vriendin die je zo goed begrijpt, die je met een warme omarming gerust zou kunnen stellen.

Het kan voorkomen dat je als vrouw minder behoefte hebt aan seks dan je partner. In de praktijk hoor ik regelmatig vrouwen zeggen: "Ik laat het maar gebeuren, dan is het voorbij en kunnen we slapen of kan ik weer verder met mijn eigen bezigheden."

Soms lijkt het alsof mijn lichaam en geest in twee werelden leven. Aan de ene kant wil ik niets liever dan gewoon rusten, stilzitten en niks doen, maar aan de andere kant voelt het alsof ik pas echt kan ontspannen wanneer ik bezig ben. Het is een vreemd soort rusteloosheid, alsof ik alleen maar tot rust kan komen door iets te creëren, iets met mijn handen te doen.

Sommige mensen zouden zeggen, dat je dit zo op straat gooit. Dit is een klein deel van het verhaal juist door het te delen zet het anderen aan het denken om meer voor zichzelf op te komen.  

Hooggevoeligheid is voor mij altijd een bijzondere reis geweest. Aan de ene kant heeft het me diepere inzichten en intense ervaringen gebracht, aan de andere kant voelde ik me vaak overweldigd, alsof de wereld soms gewoon te veel was. Als jij dat gevoel herkent, weet dan dat je niet alleen bent.

"Ze moet haar voeten wassen voordat ze naar bed gaat," hoorde ik. De afgelopen weken heb ik zoveel prachtige behandelingen mogen geven die me enorm hebben laten groeien. Wat ik eerder spannend vond om te doen, durf ik nu vol vertrouwen uit te voeren in mijn eigen praktijk. Maar het is tijd om deze ervaringen met de buitenwereld te delen.

De bijnieren worden vaak over het hoofd gezien, maar spelen een cruciale rol in ons lichaam. Deze kleine, driehoekige klieren

Door je te richten op energetisch/holistisch werk, kom je steeds dichter bij je ware essentie. Dit betekent dat je steeds meer in contact komt met je ware zelf en loskomt van de rol die je van jongs af aan hebt aangenomen. Misschien ben je door de jaren heen gekwetst geraakt of heb je trauma's meegemaakt die je weg hebben gehouden van je ware identiteit.