Auschwitz en krakau

Wat was het een bijzonder weekend. De avond van te voren had ik mij al helemaal druk gemaakt over wat ik zou tegenkomen met gevolg een paniek aanval.

Hoe kun je jezelf gek maken. Daar was ik altijd heel erg goed in, en nu dus weer. 

• Wat zou ik gaan voelen en zien?
• Zou het eng zijn?
• Zou ik wat gaan zien en als ik het zou zien, zou het dan het zelfde zijn wat ik nu zie en voel? 

Heel bizar om daar te lopen, gelukkig konden wij onze eigen gang gaan, wij hadden een tour geboekt waar jezelf mocht rond lopen over het terrein.

Birkenau was erg bijzonder om naar toe te gaan. Vooral om voor het treinstation te staan, Alex mijn man voelde hier heel veel en was zich er nu ook echt van bewust dat hij ook hoog gevoelig is.

In de barakken heb ik de tijd genomen om alles te voelen ik wilde zoveel voor mijn gevoel doen maar kon niks doen.

Ik ben dan ook in tranen uit gebarsten om wat ik allemaal voelde en zag.  In de andere barakken waar we waren heb ik veel aangeraakt, wat heel fijn en rustgevend was. Een ander zou misschien denken, waarom zou je dat doen. Door mijn zintuigen te gebruiken voel en merk ik nog meer waardoor ik mijn angst kon loslaten. 

Ik was er uiteindelijk ook om mijn angsten onder ogen te komen die angsten waren er zeker maar door er alleen te zijn en het gevoel er te laten zijn kwam er een golf van rust een rust die ik al jaren niet meer had ervaren. Heel bizar allemaal. 

Auschwitz is niet te omschrijven. Je hoorde bijna de mensen jammeren waar de experimenten mee zijn gedaan en dat zijn ontelbaar mensen geweest.

Dit heeft mij ook een hele lange tijd achtervolgt in mijn dromen maar ook overdag. De angst onwetendheid  die al die mensen hebben moeten doormaken. Onvoorstelbaar ik heb er geen woorden voor. 

Ik vond het stuk Auschwitz heel heftig en mijn ogen zijn daar ook niet droog geweest. 

Plekken waar we liever weg wilden gaan, zijn we juist wat langer gebleven om alles te doorvoelen om de angst en spanning te kunnen loslaten. Loslaten is doorvoelen hoe moeilijk het ook is. Op die manier kom je alleen dichter bij jezelf. 

Super indrukwekkend om te zien en te mogen voelen enz, maar niet meer voor een 2e keer. Ergens wil ik er  nog heel graag weer naartoe maar dan om er gewoon  te zijn.

Het gevoel de geur wat er hangt wat je ziet. Is voor mij te heftig om nog een keer mee te maken. 

In het verleden kroop ik het liefste voor deze gevoelens weg en reageerde ik nergens op om alle confrontaties maar uit de weg te gaan. Nu moest ik toch echt de confrontatie met mijzelf en mijn gevoel, en emotie aan gaan. 

Niet fijn maar wel noodzakelijk om verder te kunnen groeien en daardoor meer te kunnen, te durven, te voelen en te vertrouwen in mijzelf en vooral om dichter bij mijzelf te komen en meer te kunnen luisteren naar mijn innerlijke stem die mij de weg wijst. 

Voor sommige is Auswitsch een geschiedenis stuk.

Voor ons was het een stuk om ons zelf tegen te komen. (mijn angst, mijn ege)

Als klein meisje was ik zo snel onder de indruk van mensen of van wat ik voelde of zag, met name wat anderen niet zagen, subtiele energie ook wel genoemd. 

Mijn hoofd kon mij helemaal gek maken. Waardoor de angst natuurlijk nog groter werd. Dit heb ik bij verschillende huisreinigingen ook mee gemaakt. 

Ik durfde s'nachts niet eens meer zonder lampje naar de wc 

Kinderen en jongeren waar ik mee werk kijken mij dan altijd aan met een blik van heb jij dat nu nog steeds? Yes, dat heb ik nog steeds. Door hier open over te zijn, vertellen kinderen daardoor zoveel meer ze voelen en zien ook dat het mij nog steeds raakt. Ook merk ik dat ouders vaak wel een vermoeden hebben dat hun kind meer voelt en ziet, maar doordat er zo'n taboe op zit durven kinderen zich hier weinig tot niet over te uiten. 

Sinds ik in Auschwitz ben geweest is er veel van mij afgevallen.  

Ik heb er zeker een week last van gehad. Slecht geslapen, nachtangst, bizarre dromen. 

Uiteindelijk heb ik veel angst voor wat ik had mogen los laten. Soms is het goed om jezelf te confronteren waardoor je weer kunt groeien. 

Achteraf ben ik super blij dat ik er ben geweest. Intens dat zeker maar eigenlijk zouden we er allemaal een keer naartoe mogen gaan zodat zoiets nooit meer mag gebeuren.