Het gebeurt me regelmatig, ik loop naar boven met een plan, iets pakken, iets opruimen, iets afmaken, maar ergens onderweg raak ik afgeleid, ik zie iets wat óók nog moet, herinner me iets van drie weken geleden, en voor ik het weet sta ik beneden, met een theedoek in mijn hand, de koelkast open, en geen idee meer wat ik aan het doen was.
Mijn hoofd is dan net een binnenweg vol zijstraatjes en afleidingen, alles lijkt belangrijk, alles vraagt om aandacht, en toch komt er weinig écht af, ik ben dan een soort wandelende to-do-lijst in beweging, vrolijk, creatief, maar soms ook… uitgeput.
Vroeger dacht ik dat ik het moest fixen, meer structuur, minder chaos, maar inmiddels weet ik dat mijn hoofd gewoon anders werkt, en dat het niet gaat om controleren, maar om leren meebewegen.
Wat helpt, is elke dag even zitten, alleen ik en mezelf, in stilte, ademen, niks doen, niks hoeven, gewoon voelen wat echt van mij is, en wat ik los mag laten, alsof het een blaadje op het water is dat vanzelf verder drijft.
Ik ben nog steeds iemand die aan drie dingen tegelijk begint, maar ik ben óók iemand die steeds beter voelt wanneer het tijd is om te vertragen, om mijn hoofd te bedanken en mijn lichaam te volgen, en precies dát leer ik ook aan anderen in mijn werk.
Dus als jij je hierin herkent, als je hoofd soms sneller gaat dan jij kunt bijhouden, weet dan: je hoeft niet alles te volgen, je mag gewoon even zijn.
Liefs Jessica
Reactie plaatsen
Reacties